Verhaal Details

**Een onveilig gevoel in het ziekenhuis** Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis, kort na mijn operatie, voelde ik me kwetsbaar en onzeker. Mijn lichaam herstelde nog van de ingreep en ik had moeite met de normale lichamsfuncties die normaal gesproken zo vanzelfsprekend waren. Toen kwam er een verpleegkundige naar mijn bed. Haar toon was direct en onaardig toen ze zei dat ik moest plassen, anders zouden er "andere maatregelen" komen. De manier waarop ze dit zei - koud en zonder enige vorm van begrip - maakte me onmiddellijk bang. Ik begreep dat ze waarschijnlijk catheterisering bedoelde, iets waar ik erg angstig voor was. Mijn lichaam reageerde onmiddellijk op de stress. Ik werd wit, misselijk en voelde hoe de paniek door me heen ging. Dit wilde ik absoluut niet laten gebeuren, maar ik voelde me machteloos in mijn ziekenhuisbed. Het gevoel van veiligheid dat ik zo hard nodig had als patiënt, was volledig verdwenen. **Wat ik had gehoopt te ervaren:** Als patiënt in een kwetsbare situatie had ik behoefte aan een verpleegkundige die rustig en betrokken zou zijn. Iemand die me het gevoel zou geven dat ik veilig was, die uitleg zou geven over waarom bepaalde dingen nodig waren, en die begrip zou tonen voor mijn angsten. Een zorgverlener die zou erkennen dat herstel tijd kost en dat patiënten soms extra ondersteuning nodig hebben in plaats van dreigementen. Deze ervaring leerde me hoe cruciaal de manier van communiceren is in de zorg, en hoe groot de impact kan zijn van een onzorgvuldige benadering op het welzijn van een patiënt.